یک تصور غلط رایج وجود دارد که اختلال خوردن یک سبک زندگی و انتخاب است. اختلال خوردن در واقع بیماری جدی و اغلب کشنده ای هستند که با اختلالات شدید در رفتارهای غذایی افراد و افکار و احساسات مربوط به آن همراه است. اشتغال ذهنی به غذا، وزن بدن و شکل ظاهری نیز ممکن است نشانه اختلال خوردن باشد.
اختلالات رایج خوردن شامل بی اشتهایی عصبی، پرخوری عصبی و اختلال پرخوری است. در این بخش از وبسایت خانم روانشان با این اختلال روانی آشنا می شویم. بخش اعظمی از منبع این محتوا سازمان روانشناسی امریکاست.
علائم و نشانه های اختلال خوردن
اختلال خوردن غذا چه علائمی دارد؟ آیا شما دچار این اختلال هستید؟
بی اشتهایی عصبی
بی اشتهایی عصبی وضعیتی است که در آن افراد از غذا اجتناب می کنند، غذا را به شدت محدود می کنند یا مقدار بسیار کمی از غذاهای خاص را می خورند. آنها همچنین ممکن است بارها و بارها خود را وزن کنند. حتی زمانی که به طور خطرناکی کمبود وزن دارند، ممکن است خود را دارای اضافه وزن ببینند.
دو زیر گروه از بی اشتهایی عصبی وجود دارد: یک زیر گروه “محدود کننده” و یک زیرگروه “پاکسازی پرخوری”.
اختلال بی اشتهایی عصبی محدود کننده و پاکسازی
در زیرگروه محدود کننده بی اشتهایی عصبی، افراد مقدار و نوع غذای مصرفی خود را به شدت محدود می کنند.
در زیرگروه بی اشتهایی عصبی، افراد مقدار و نوع غذای مصرفی خود را نیز بسیار محدود می کنند. علاوه بر این، ممکن است دوره‌های پرخوری و پاکسازی داشته باشند – خوردن مقادیر زیادی غذا در مدت کوتاهی و به دنبال آن استفراغ یا استفاده از ملین‌ها یا دیورتیک‌ها برای خلاص شدن از شر چیزی که مصرف شده است.
بی اشتهایی عصبی می تواند کشنده باشد. میزان مرگ و میر (مرگ) بسیار بالایی در مقایسه با سایر اختلالات روانی دارد. افراد مبتلا به بی اشتهایی در معرض خطر مرگ ناشی از عوارض پزشکی مرتبط با گرسنگی هستند. خودکشی دومین عامل مرگ و میر در افرادی است که مبتلا به بی اشتهایی عصبی هستند.
علائم اختلال خوردن
علائم عبارتند از:
- غذا خوردن بسیار محدود
- لاغری شدید
تلاش بی وقفه برای لاغری و عدم تمایل به حفظ وزن طبیعی یا سالم - ترس شدید از افزایش وزن
- تصویر تحریف شده از بدن، عزت نفسی که به شدت تحت تاثیر تصورات از وزن و شکل بدن است، یا انکار جدی بودن وزن کم بدن
علائم فیزیکی اختلال خوردن
- نازک شدن استخوان ها (استئوپنی یا پوکی استخوان)
- کم خونی خفیف و تحلیل عضلانی و ضعف
- مو و ناخن شکننده
- پوست خشک و مایل به زرد
- رشد موهای نازک در سراسر بدن (lanugo)
- یبوست شدید
- فشار خون پایین
- کند شدن تنفس و نبض
- آسیب به ساختار و عملکرد قلب
- ضربه مغزی
- نارسایی چند ارگانی
- کاهش دمای داخلی بدن، باعث می شود که فرد همیشه احساس سرما کند
- بی حالی، سستی یا احساس خستگی دائمی
- ناباروری
پرخوری عصبی چیست؟
پرخوری عصبی وضعیتی است که در آن افراد دوره‌های مکرری از خوردن مقادیر زیادی غذا و احساس عدم کنترل بر این دوره‌ها دارند. این پرخوری رفتاری را به دنبال دارد که پرخوری را جبران می کند مانند استفراغ اجباری، استفاده بیش از حد از ملین ها یا دیورتیک ها، روزه گرفتن، ورزش زیاد یا ترکیبی از این رفتارها. افراد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است کمی کم وزن، وزن طبیعی یا اضافه وزن داشته باشند.
علائم پرخوری عصبی
- معده‌ی به طور مزمن ملتهب و گلو درد
- غدد بزاقی متورم در ناحیه گردن و فک
- مینای دندان فرسوده و دندان های حساس و پوسیده فزاینده در اثر قرار گرفتن در معرض اسید معده
- اختلال رفلاکس اسید و سایر مشکلات گوارشی
- ناراحتی و تحریک روده در اثر سوء مصرف ملین ها
- کم آبی شدید ناشی از پاکسازی مایعات
- عدم تعادل الکترولیت (سطوح بسیار کم یا زیاد سدیم، کلسیم، پتاسیم و سایر مواد معدنی) که می تواند منجر به سکته مغزی یا حمله قلبی شود.
اختلال پرخوری
اختلال پرخوری وضعیتی است که در آن افراد کنترل خود را بر روی غذا خوردن از دست می‌دهند و دوره‌های تکراری از خوردن مقادیر زیادی غذا را تجربه می‌کنند. بر خلاف پرخوری عصبی، دوره‌های پرخوری با پاکسازی، ورزش بیش از حد یا روزه‌داری همراه نیست. در نتیجه، افراد مبتلا به اختلال پرخوری اغلب اضافه وزن یا چاق هستند. اختلال پرخوری شایع‌ترین اختلال خوردن در ایالات متحده است.
علائم پرخوری چیست؟
- خوردن مقادیر زیاد غذا در یک زمان مشخص، مانند یک دوره 2 ساعته
- خوردن حتی زمانی که سیر هستید یا گرسنه نیستید
- سریع غذا خوردن در طول دوره های پرخوری
- غذا خوردن تا زمانی که به طور ناراحت کننده ای سیر شوید
- خوردن به تنهایی یا مخفیانه برای جلوگیری از خجالت
- احساس ناراحتی، شرم یا گناه در مورد غذا خوردن خود
- رژیم غذایی مکرر، احتمالاً بدون کاهش وزن
اجتناب از مصرف غذای محدود کننده
اختلال مصرف غذای محدودکننده اجتنابی (ARFID)، که قبلا به عنوان اختلال غذا خوردن انتخابی شناخته می شد، وضعیتی است که در آن افراد مقدار یا نوع غذای مصرفی را محدود می کنند. برخلاف بی اشتهایی عصبی، افراد مبتلا به ARFID تصویر بدنی تحریف شده یا ترس شدید از افزایش وزن ندارند. ARFID در سنین میانی کودکی شایع است و معمولاً زودتر از سایر اختلالات خوردن شروع می شود. بسیاری از کودکان مراحل پرخوری را پشت سر می گذارند، اما کودک مبتلا به ARFID کالری کافی برای رشد و تکامل مناسب نمی خورد و بزرگسال مبتلا به ARFID کالری کافی برای حفظ عملکرد اولیه بدن نمی خورد.
علائم ARFID
محدودیت شدید انواع یا مقدار غذای خورده شده
عدم اشتها یا علاقه به غذا
کاهش وزن چشمگیر
ناراحتی معده، درد شکم یا سایر مشکلات گوارشی بدون هیچ دلیل شناخته شده دیگری
محدوده محدودی از غذاهای ترجیحی که حتی محدودتر می شود (“غذاهای تند” که به تدریج بدتر می شود)
ریسک فاکتورهای اختلال خوردن
- اختلالات خوردن می تواند افراد را در هر سنی، نژادی/قومی، وزن بدن و جنسیت تحت تاثیر قرار دهد. اختلالات خوردن اغلب در سنین نوجوانی یا بزرگسالی ظاهر می شود، اما ممکن است در دوران کودکی یا بعد از آن نیز ایجاد شود.
- محققان دریافته اند که اختلالات خوردن ناشی از تعامل پیچیده عوامل ژنتیکی، بیولوژیکی، رفتاری، روانی و اجتماعی است. محققان از آخرین فناوری و علم برای درک بهتر اختلالات خوردن استفاده می کنند.
اختلالات خوردن در خانواده ها وجود دارد. محققان در حال کار برای شناسایی تغییرات DNA هستند که با افزایش خطر ابتلا به اختلالات خوردن مرتبط است.
مطالعات تصویربرداری مغز نیز درک بهتری از اختلالات خوردن ارائه می دهند. به عنوان مثال، محققان تفاوت هایی در الگوهای فعالیت مغز در زنان مبتلا به اختلالات خوردن در مقایسه با زنان سالم یافته اند. این نوع تحقیقات می تواند به توسعه ابزارهای جدید تشخیص و درمان اختلالات خوردن کمک کند.
درمان های اختلال در خوردن غذا
مهم است که به دنبال درمان زودهنگام برای اختلالات خوردن باشید. افراد مبتلا به اختلالات خوردن در معرض خطر بیشتری برای خودکشی و عوارض پزشکی هستند. افراد مبتلا به اختلالات خوردن اغلب می توانند سایر اختلالات روانی (مانند افسردگی یا اضطراب) یا مشکلات مصرف مواد داشته باشند و باید بدانید که بهبودی کامل امکان پذیر است.
برنامه های درمانی متناسب با نیازهای فردی طراحی شده و ممکن است شامل یک یا چند مورد از موارد زیر باشد:
روان درمانی فردی، گروهی و/یا خانوادگی
مراقبت و نظارت پزشکی
مشاوره تغذیه
داروها
روان درمانی ها
درمان مبتنی بر خانواده، نوعی روان درمانی که در آن والدین نوجوانان مبتلا به بی اشتهایی عصبی مسئولیت تغذیه کودک خود را بر عهده می گیرند، به نظر می رسد در کمک به افزایش وزن و بهبود عادات غذایی و خلق و خوی افراد بسیار موثر باشد.
برای کاهش یا حذف رفتارهای پرخوری و پاکسازی، افراد ممکن است تحت درمان رفتاری شناختی (CBT) قرار گیرند، که نوع دیگری از روان درمانی است که به فرد کمک می کند یاد بگیرد که چگونه الگوهای تفکر تحریف شده یا غیر مفید را شناسایی کند و باورهای نادرست را شناسایی و تغییر دهد.
داروهای مناسب اختلال خوردن
شواهد نشان می دهد که داروهایی مانند داروهای ضد افسردگی، ضد روان پریشی یا تثبیت کننده های خلقی نیز ممکن است برای درمان اختلالات خوردن و سایر بیماری های همزمان مانند اضطراب یا افسردگی مفید باشند. وب سایت سازمان غذا و دارو (FDA) دارای آخرین اطلاعات در مورد تأییدیه های دارو، هشدارها و راهنمای اطلاعات بیمار است که توصیه می‌کنم همکاران روانشناس برای آشنایی بیشتر با داروها از این وبسایت بازدید کنند.
